Flet
Flet to ogólna nazwa instrumentów dętych drewnianych wargowych (współcześnie często wykonany jest z metalu, srebra, lub złota). Najczęściej spotykane odmiany fletu to flet wielki najpopularniejszy) oraz flet mały (picolo). Flety zaliczane są do instrumentów dętych drewnianych, chociaż mogą być wykonane z różnych materiałów, jak
np: kość słoniowa, porcelana, tworzywa sztuczne, metale szlachetne...
Gitara
Gitara wywodzi się z rodziny instrumentów strunowych, mających swoje początki w czasach starożytnych. Pierwsze gitary z zaznaczoną talią pojawiły się we Włoszech i Hiszpanii w czasach Renesansu. Od tamtej pory w Europie stopniowo rosła ich popularność, gdyż rzeczą łatwą jest już po krótkim czasie zagrać proste melodie. W XVII wieku rozwój fortepianu i innych instrumentów klawiszowych osłabił popularność gitary.
Jednakże techniczne odkrycia oraz wyłonienie się nowego pokolenia wirtuozów, którzy byli także nauczycielami i kompozytorami, pod koniec XVIII wieku i w początkach wieku XIX uratowało drogę do wskrzeszenia tego cudownego instrumentu. W XIX wieku ustalono, że miejscem narodzin współczesnej gitary klasycznej była Hiszpania. W tym samym czasie, w Ameryce Północnej, nastąpił rozwój gitar z metalowymi strunami, instrumentów z płaską płytą wierzchnią i gitar orkiestrowych. Hiszpańska muzyka flamenco zyskała rozgłos w XIX wieku, chociaż prawdopodobnie jako muzyka ludowa istniała już wcześniej.
Skrzypce
Pudło skrzypiec składa się z dwóch lekko wypukłych płyt drewnianych, które połączone są ze sobą za pomocą boczków. Płyty mają boczne wycięcia w kształcie litery C. Na górnej płycie umieszczone są otwory rezonansowe w kształcie litery f, zwane również efami. Górna płyta wzmocniona jest belką przebiegającą pod struną g. Od wewnątrz płytę górną i dolną rozpiera drewniany kołeczek zwany duszą (przenosi drgania z płyty górnej na dolną). Do pudła rezonansowego przymocowana jest szyjka, na niej znajduje się gryf, a całość kończy komora kołkowa z główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Skrzypce mają cztery struny podparte na podstawku (zwanym też mostkiem), które napinane są za pomocą kołków. Strojone są one do dźwięków: g, d1, a1, e2. Na skrzypcach, jak i na pozostałych instrumentach smyczkowych, gra się za pomocą smyczka. Jest to sprężysty drewniany pręt, u góry zakończony tzw. „główką”, a u dołu „żabką” . Pomiędzy tymi częściami naciągnięte jest pasmo włosia końskiego.
Pierwsze skrzypce były instrumentami akompaniującymi do tańca. W XVI wieku skrzypce przybrały swój znany dzisiaj kształt. Ich budowaniem wymagającym precyzji i niezwykłej staranności zajmowali się lutnicy. Najsłynniejsi pochodzili z północnych Włoch, a szczególnie Cremony, Mediolanu i Wenecji. Do dziś ideałem są skrzypce wykonywane w epoce baroku przez lutników z rodu Stradivarich, Amatich czy Guarnerich. W kolejnych latach jedyną istotną zmianą konstrukcyjną skrzypiec było wprowadzenie stalowych strun. Dawniejsze skrzypce miały bowiem struny jelitowe, które znacznie łatwiej się zrywały i były trudniejsze do prawidłowego nastrojenia. Stalowe struny dają też znacznie mocniejszy dźwięk.
